B2B اولین خرید و فروش معاملات الکترونیکی است و هنوز هم طبق آخرین آمار بیشترین عایدی را کسب می کند. در B2B تجار نه تنها مجبورند مشتریان خود را بشناسند، بلکه باید واسطه ها را نیز شناسایی کنند. در این مدل همۀ شرکاء و خدمات مرتبط با تجارت بین المللی از قبیل: تأمین کنندگان، خریداران، فرستندگان دریایی کالا، لجستیک (پشتیبانی)، خدمات (سرویس های) بازرسی، اخبار بازاریابی و کاربریهای نرم افزار را که موجب سهولت در امور تولید، خرید و فروش می گردند در یک محل گرد هم می آیند.
B2B در جایی استفاده میگردد که بخواهیم خرید و فروش عمده را به کمک تجارت الکترونیکی انجام و خارج از حیطه خرده فروشان عمل نماییم. چرا که خرده فروشی در اینترنت با خطرات بسیار همراه است زیرا مشتریان تمایل ندارند تا همه چیز را از روی اینترنت خردیداری کنند و فقط روی برخی از اجناس دست میگذارند و سایر موارد برایشان اهمیت چندانی ندارد. شرکت Cisco یکی از اولین شرکت های بزرگی بود که در جولای ۱۹۹۶ سایت تجارت الکترونیکی خود را راه اندازی کرد و بعد از آن تلاش جدی، بقیۀ شرکتها برای چنین امری آغاز شد. یک ماه بعد شرکتهای کامپیوتری عظیمی نظیر Microsoft و IBM نرمافزارهای تجاری خود را که امکان انجام فروش از طریق اینترنت را فراهم میکرد به بازار عرضه نمودند
. Forrester Research که به تجزیه و تحلیل فعل و انفعالات در بخش فناوری مشغول است در ۱۹۹۹ تخمین زد که حجم مبادلات B2B تا سال ۲۰۰۴ در ایالات متحده به یک تریلیون دلار و در سال بعد از آن به ۲/۷ تریلیون دلار برسد. دولت استرالیا با همکاری شرکت معتبر ITOL قصد دارد در یک برنامه ۵ سال مبلغ ۶/۶ میلیون دلار برای زیر ساخت های تجارت الکترونیک هزینه کند. این مبلغ صرف برنامه B2B خواهد شد. به صورت طبیعی در B2B فروش مستقیم، منبع اصلی درآمد به حساب می آید، مانند وقتی که یک فروشنده محصول خود را به یک فروشنده دیگر مستقیماً میفروشد. با این وجود وب می تواند روی فروش مستقیم تأثیر بگذارد و این قاعده را بر هم بزند.
در این نظام جدید اقتصاد جهانی که به سمت تداوم ارتباطات الکترونیکی در حال پیش روی است مشکلاتی نیز وجود دارد. از جمله اینکه رو در رو نبودن مشتری و فروشنده باعث می شود تا معامله به صورت گیرد. این مشتریان برای دریافت اطلاعات بیشتر باید به تلفن به مرکز اصلی وصل شوند، اما هیچ تضمینی برای اینکه کسی آن سوی خط باشد وجود ندارد.
در اغلب اوقات، بازارهای صنعتی تکنولوژیک کوچکتر از بازارهای مصرف معمول میباشد. تکنولوژیهای جدید برای اینکه در سیستم بازار پذیرفته شوند نیاز به زمان بیشتری دارند و در این مدت مشتریان خاص خود را مییابند. این مشتریان اغلب از صنایع دیگر انتخاب میشوند. دقیقاً به همین دلیل است که گاهاً زمان ابداع و تولید یک محصول تکنولوژیک تا فراگیر شدن و پذیرفته شدن آن در بازار رایج اندکی طولانی است. به عنوان نمونه، در حال حاضر بیشتر تولیدکنندگان تلویزیون‌های هوشمند را تولید می‌کنند و بعضی از آنها نام‌های متفاوتی را برای تلویزیون‌های هوشمند خودشان گذاشته‌اند. مثلا Sony تلویزیون‌های هوشمندش را Internet TV نام‌گذاری کرده است.
بر اساس آمار، در حال حاضر بیش از صد میلیون تلویزیون هوشمند در سرتاسر دنیا به فروش رسیده است. تلویزیون هوشمند مانند موبایل هوشمند عمل می‌کند. این تلویزیون‌ها می‌توانند سرویس‌های مختلف اینترنتی را از طریق تلویزیون به کاربر ارائه کنند و درواقع تلویزیون هوشمند معادل یک تلویزیون معمولی با یک کامپیوتر داخلی است. کاربران می‌توانند در تلویزیون هوشمند خود نرم‌افزار نصب کنند، ویدئو و تصاویر آنلاین را مشاهده کنند، صفحات وب را مرور کنند، بازی آنلاین اجرا کنند و از همه مهم‌تر به سایت‌های اینترنتی دسترسی داشته باشند. بعد از تلویزیون‌های full HD که سال‌ها به‌عنوان باکیفیت‌ترین تلویزیون‌های بازار شناخته می‌شدند، به‌تدریج وضوح تصویر در تلویزیون‌ها بالا رفت تا نوبت به تلویزیون‌های Ultra HD یا ۴k رسید. تلویزیون‌های HD باکیفیت ۱۰۸۰ پیکسلی یعنی وضوحی برابر با ۱۹۲۰ در ۱۰۸۰ پیکسل تصاویر را به نمایش میگذارند و این وضوح در استاندارد ۴k به ۴۰۹۶ در ۲۱۶۰ پیکسل می‌رسد، یعنی وضوح تصویری تا ۴ برابر استاندارد ۱۰۸۰p که در حال حاضر در تلویزیون‌های معمولی بازار به کار می‌رود.
با روش B2B دست واسطه ها کوتاه میشود و فروشندگان به‌راحتی محصولات را به یکدیگر معرفی کرده و میفروشند. در حال حاضر بالغ‌بر ۵ درصد کل فروش جهانی در بخش تجارت الکترونیکی است که این نشان از اهمیت این حوزه در اقتصاد دنیاست. مطالعات در سال ۲۰۱۲ نشان می‌دهد که سهم تجارت الکترونیکی از تولید ناخالص داخلی در کشوری نظیر ایالات‌متحده حدود ۵ درصد میباشد. این عدد در بریتانیا ۸.۳% در کره جنوبی ۷.۳%، چین ۵.۵% و ژاپن ۴.۷% درصد و بر اساس آمارهای پراکنده ارائه‌شده از سوی بانک مرکزی و شرکت پست جمهوری اسلامی این رقم چیزی کمتر از ۱ درصد را در اقتصاد ایران شامل میشود. مطابق با آمار موسسه eMarketer و وب‌سایت ystats.com، که یک موسسه تحقیقاتی در حوزه بازارهای بین‌المللی است، در سال ۲۰۱۰، سهم بازار تجارت الکترونیکی در حوزه خرده‌فروشی آْنلاین رقمی بین ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلیارد دلار و در سال ۲۰۱۱، بالغ‌بر ۷۶۳ میلیارد دلار بوده و برای اولین بار در سال۲۰۱۲، از مرز ۱ تریلیون دلار گذشته است که رشدی در حدود ۲۱.۱ درصد را نسبت به سال ۲۰۱۱ نشان می‌دهد.
منبع:فرصت امروز
