قسمت ۳: قانون دوم برندسازی: تمرکز (اختصار)
زمانیکه دامنه فعالیت خود را متمرکز میکنید اتفاقات خوب شروع میشود. البته تمرکز به معنی محدود شدن در یک محصول نیست به عنوان مثال برند اول کافی شاپ در دنیا برند استارباکس است که بیش از ۳۰ نوع محصول تولید میکند آیا در ایران هم برندهای متمرکز و موفق داریم؟
در اکثر کشورهای دنیا از جمله ایران وقتی به رستوران مراجعه میکنید معمولا یک منو شامل حدودا ۱۰ غذای متنوع برایتان میاورند که میبایست از داخل آن انتخاب کنید، اگرچه در اکثر موارد هم رستوران مورد نظر به یک نوع غذایش معروف میشود. سوال اینجاست آیا یک رستوران میتوان متمرکز عمل کند؟یعنی آیا میتوان رستورانی را فرض کرد که فقط یک نوع غذا ارائه دهد و رشد قابل قبولی هم داشته باشد؟ جواب بله است ! رستورانهای زنجیره ای مستر دیزی را در نظر بگیرید که تنها با ۵ سال فعالیت توانسته بخش قابل قبولی از بازار رستوران داری را به خود اختصاص دهد تاسیس ۳۰ شعبه در این مدت کوتاه خود گواه رشد بالای این رستوران است ” اولین فست فود کاملا ایرانی” به عنوان جایگاه جدید ساخته شده توسط این برند در این موفقیت سهم بسزایی را داشته است از نکاتی که میتوان در این برند به آن توجه کرد چکش بصری این برند است اگرچه این چکش با جایگاه برند کمی در تضاد است ، نماد ظرف دیزی با فست فود مغایرت دارد ولی خوشبختانه با دامنه فعالیت شرکت همخوانی داشته آنرا به چکشی قابل قبول برای این برند تبدیل کرده است.
خوب سوال اینجاست که اگر برندی تازه وارد مانند مستر دیزی میتواند با استراتژی تمرکز ظرف ۵ سال به رشدی قابل توجه ای دست پیدا کند چرا برندهای مشهور و قدیمیتر در صنعت رستوران داری به این راه نمیایند؟!
نمونه دیگر نگرش متمرکز در برندهای ایران را میتوان در شرکت میهن جستجو کرد شرکتی که بیش از ۴۰ سال است در حال فعالیت است و ایده اولیه ایجاد این شرکت تولید بتنی بوده و تا کنون نیز این فعالیت به عنوان اصلیترین فعالیت شرکت شناخته میشود، عموما وقتی فردی در ایران نام میهن را میبیند یا میشنود آنرا مترادف با بستنی میکند، لذا با توجه به حضور برندهای قدیمی و مشهور دیگر مانند پاک ، کاله، روزانه توانسته ۶۰% سهم این بازار را به خود اختصاص دهد و به عنوان رهبر این بازار شناخته شود و دیگر برندها که تقریبا هلدینگ لبنیات هستند در زمینه بستنی یا از گردونه رقابت حذف شده اند و یا به عنوان برندهای دنباله رو در بازار در حال فعالیت هستند. میهن با توجه به استراتژی انتخابی و توان تولید به راحتی میتواند خود را به عنوان برندی بین المللی در دنیا مطرح کند ولی ضعف نداشتن میخ گفتار و چکش بصری مانع این مهم شده است که امیدوارم مدیران این برند با استفاده از این ابزار بتوانند به این مهم دسست پیدا کنند و شاهد حضور این برند در عرصه بین المللی باشیم. ممکن است سوال شود شرکت میهن، بستنی خود را به کشورهای دیگر (عموما حاشیه خلیج فارس) صادر میکند ولی پر واضح است که صادرات با برند جهانی بودن تفاوتهای بسیار دارد، رقابت با برندهای بین المللی از جمله هوگن داز نیازمند ابزار خاص خودش است.
پینوشت: میهن در سالهای اخیر نیز نتوانسته خود را از وسوسه گسترش محصول مصون نگه دارد و با اضافه کردن تولیداتی مانند خامه، پنیر و کره این تمرکز را تا حدودی خدشه دار کرده است .
منبع:فرصت امروز
