قسمت ۱۴: قانون سیزدهم برندسازی: قانون شرکت
برند یک برند است و شرکت یک شرکت و این دو با هم متفاوت هستند.
هیچ پارامتری به اندازه استفاده کردن نام شرکت به عنوان نام تجاری سردر گمی در فرایند ساخت و تثبیت برند ایجاد نمیکند. موضوع چگونه استفاده کردن از نام شرکت به عنوان برند هم ساده است و هم پیچیدگی دارد.
ساده است چون قوانینی شفاف دارد و پیچیده است چون صاحبان صنایع آنرا رعایت نمیکنند و در انتها سازمان خود را تبدیل به یک سازمان چند منظوره بدون داشتن برندهای قوی میکند.
باید توجه داشت که مصرف کنندگان جهت خرید از نام برند استفاده میکنند و بندرت نام شرکت برایشان مهم است مگر مصرف کنندگان کنجکاوی که میخواهند بدانند یک برند مربوط به کدام شرکت است را خریداری میکنند. البته میتوان گفت موضوع نام برند فراتر از این است یعنی برند نامی نیست بر روی کالا بلکه خود کالاست، به زبان ساده تر وقتی مشتری از فروشنده پریل میخواهد، دقیقا منظورش مایع رنگی است که با آن ظرفها را میتواند بشورد. زمانی یک شرکت میتواند از تثبیت برند یا برندهایش مطمئن باشد که مصرف کننده، برند را برای توصیف آن کالا بکار ببرد. لذا در تمام موارد از جمله بسته بندی کالا نام تجاری بر نام شرکت مقدم است و میتوان روش شرکت پراکتر اند گمبل را مطلوبترین روش برای مصرف کنندگان دانست، که بیشتر تولید کنندگان شوینده ایرانی نیز از این متد استفاده میکنند،
نوشتن نام برند با حروف بزرگ و نوشتن نام شرکت با حروف ریز در پائین بسته بندی. مانند مایع ظرفشویی جام ، پریل و یا گلی
در صنعت مواد شوینده شرکتهایی هستند که از نام شرکت برای فروش مایع ظرفشویی خود استفاده میکنند که اصلا پیشنهاد نمیشود.
به آمار ویترینی سال گذشته این ۴ شرکت توجه کنید:
پریل با ۸۷٫۳% برند اول گلی با ۷۵٫۷% برند دوم و جام با ۷۱٫۷% برند سوم بازار بودند و مایع ظرفشویی صحت با ۲۶٫۵ درصد برند هشتم بازار ایران بود.
استفاده همزمان نام شرکت و برند ویا استفاده از نام شرکت بجای برند در اکثر صنایع کشور به وفور دیده میشود از جمله در صنعت لبنیات کشور ، ماست کم چرب کاله ، ماست کم چرب چوپان و شاید بتوان به جرات گفت بغیر از یک برند (سون) در صنعت لبنیات بالاخص ماست و شیر اصلا در کشور برندی نداریم. در خصوص سون باید گفت یکی از علل برنده شدنش همین موضوع داشتن نام مجزا از نامه شرکت تولید کننده آن است.
منبع : فرصت امروز
